निशिगंध

असा कसा मी तिच्या प्रेमात पडलो? मला कळलेच नाही. वार्‍याच्या एका झोताबरोबर ती माझ्यावर येवून धडकली. तीचे मो़कळे केस माझ्या चेहर्‍यावरुन हलकेच तरळून गेले. तिचा तोल जाणार इतक्यात मी तिला अलगद झेलुन घेतले. भांबावून तिने माझ्या गळ्याभोवती दोन्ही हात गुंफले. तिच्या डोळ्यांशिवाय मला अजुन काही दिसत नव्हते. तिचा चेहरा अगदी माझ्या चेहर्‍याच्या जवळ! तिचे घाबरलेले श्वास माझ्या चेहर्‍यावर आदळत होते.पापण्यांची होणारी चलबिचल माझ्या पापण्यांनाही वेड लावत होती. जणु आकाशातुन एखादे नक्षत्रच माझ्या ओंजळीत येवून विसावले होते. कोणतं नाव देवू मी तिला? मी एकटक तिच्या त्या घाबरलेल्या चेहर्‍याकडे बघत होतो. अचानक तिच्या ओठांची हालचाल झाली.

''सॉ........री......!!!... अ‍ॅअ‍ॅअ‍ॅअ‍ॅअ‍ॅ......म्म्म्म्म रीली..... सॉरी!!!'' माझ्या गळयाभोवती गुंफलेले तिचे हात अजुनच घट्ट झाले आणि ती सावरुन उभी राहीली.मी भानावर आलो।

'' इट्स ओके''

" सॉरी हा... माझं लक्षच नव्हतं..."

' अरे! नो प्रोब्लेम, इट्स ओके....'

' थँक्स... !!!" एक लार्ज स्माईल आणि मी खल्लास!! माझा खातमा!! क्लीन बोल्ड !!!

ती वळली आणि बस स्टॉपच्या दिशेने चालु लागली. मी तिला बघत उभा. तिची बस आली, ती बसमध्ये चढली, बस माझ्या समोरुन गेली.. ती उभी होती. जाता जाता पुन्हा एक एक्स्ट्रा लार्ज स्माईल आणि हाताने बायचा इशारा, माझाही हात अलगद वर गेला चार बोटे थरथरली! बस नजरेआड होईपर्यंत मी तिथेच उभा!! इतक्यात पुन्हा एक धडक लागली. " दिखता नहीं क्या? रस्ते में खडा है, येडे जैसा! तुमको नहीं चढना है तो बाजुमें खडा रहो!!"
मी वळलो एक जाडी बाई माझ्यावर ओरडत होती. मी बाजुला झाली आणि बसची वाट पाहु लागलो. पण काही केल्या ती माझ्या मनातुन जाईना. काय क्षण होता !! वॉव!! हेवन!!
" भाईसाब आपका मोबाईल बज रहा है!!" बाजुला असलेल्या एका व्यक्तीने मला ताळ्यावर आणलं.
डॅम्न!!! रिया !! " या रिया?."
" व्हेर आर यु?"
" ऑन माय वे टु ऑफीस, जस्ट वेटींन फॉर बस!"
" व्हेर एक्झॅक्टली इज दॅट? आय'ल पिक यु अप"
" नो इट्स ओके. आय विल रिच ऑन टाईम, यु प्लिज डोन्ट बॉदर!"
" सी! वी हॅव टु गो टु पुने टुडे. द क्लायंट हु सपोझ टू विझिट अवर ऑफीस हॅझ कॅन्सल्ड हीज प्लॅन अ‍ॅन्ड आस्क्ड उस टु विझिट हिज पुने ऑफिस. आय होप दा प्रेझेंटेशन इज रेडी विथ यु.!!'
" या...या इट्स रेडी विथ मी! अ‍ॅम राइट नाव अ‍ॅट फाईव्ह गार्डन बस स्टॉप यु कॅन पिक मी अप फ्रॉम देअर!"
"ओके. जस्ट वेट! आय्'ल बी देअर विदीन १५-२० मिनिट्स."
" ओके मॅम."
चला आज पिकनिक!! तसं पण मंडेला ऑफीसला जायला इतका वैताग येतो.. बर झालं! !! असा विचार करत मी कानाला आय - पॉड लटकवला आणि पुन्हा त्या तारकेच्या ( अरे! आत्ता काही वेळापुर्वी माझ्या ओंजळीत पडली होती ना, ती ! ) आठवणीत हरवून गेलो. " बेबी व्हेन यु गॉन, आय रिअलाईज्ड अ‍ॅम इन लव्ह, डेज गो ऑन न ऑन अ‍ॅन्ड नाईट्स जस सीम्स सो लाँग...." गाणं ऐकत मी येणार्‍या - जाणार्‍या बसेसकडे बघतोय आणि मला तीच दिसतेय. लार्ज स्माईल...... काही वेळाने समोरुन रियाची सँट्रो येताना दिसली. मी आय - पॉड काढला आणि तिच्या गाडीच्या दिशेने चालु लागलो. गाडी माझ्याबाजुला येवून थांबली.मी दरवाजा उघडला. रिया ड्राईव्ह करत होती. लिवाईसची लो वेस्ट जीन्स, आणि ब्लॅक टी - शर्ट. गळ्यात एक कसली तरी फॅशनेबल माळ आणि त्यात लपलेलं अगदी छोटंसं मंगळ्सुत्र.! आज एकदम हॉट दिसत होती. तशी ती नेहमीच दिसते. ऑफीसमधले सारेजण तिची एक झलक घेण्यासाठी मरतात. बॉस तर या ना त्या कारणाने तिच्या अवतीभोवती घुटमळत असतो. पण रिया एकदम कमिटेड! टु हर वर्क्स अँड हर लाईफ...
" गुड मॉर्निंग !"
" गुड मॉर्निंग!!" मी माझी बॅग मागच्या सिटवर ठेवली आणि आम्ही दोघेही पूण्याच्या दिशेने निघालो. दोघेही काहिच बोलत नव्हतो. रिया शांतपणे ड्राईव्ह करत होती. आणि मी असाच इकडे तिकडे बघत तिला आठवत होतो.
" बरं झालं आज ऑफिसला नाही चाललोय ते."
' का रे?'
" काही नाही. अ‍ॅज युजवल, मंडे इज लेझी डे ! मला खरच कंठाळा येतो मंडेला ऑफीसला जायला."
'' तुला आजकाल बर्‍याच गोष्टींचा कंठाळा येतोय."
'' तसं नाही पण,.... जाऊ देत....फरगेट इट..!"
" काय रे ? रागावलास??"
" नाही रे ! नो ! " बोलता बोलता गाडी रियाने चेंबुर हाय वेच्या पेट्रोल पंपकडे वळवली. गाडीत पेट्रोल भरायला सांगुन तिथेच असलेल्या मॅक डीमधुन फ्रेंच फ्राईज आणि आईस टी घेउन आली. ती जेव्हा खायला घेउन येते तेव्हा पुढे गाडी मला ड्राईव्ह करायचे असते. मी गाडीचा ताबा घेतला. ती माझ्या बाजुच्या सीट्वर येवून बसली.
" तु खाणार?"
" नाही, मी ब्रेकफास्ट करुन आलोय आणि तसं आज जरा जास्तच खाल्लंय. !"
" ओके."
पेट्रोल भरुन झाल्यावर आम्ही तिथुन निघलो. सकाळ्च्यावेळी ट्रॅफिक नव्हतं. मी गाडी सुसाट सोडली. काही वेळाने रियाचा फोन वाजला. कदाचित तिच्या नवर्‍याचा असावा. बोलताना थोडी टेन्स्ड वाटत होती. मध्येच आवाज चढुन बोलत होती. मी तिच्याकडे लक्ष न देता ड्राईव्ह करत होतो. आम्ही पुण्याला पोचलो तेव्हा ११.०० वाजले होते. गाडी पार्क करुन क्लायंट्च्या ऑफीसमध्ये गेलो. अर्धा तास वाट पाहिल्यावर कॉन्फरन्स रुममध्ये प्रेझेंटेशन सुरु झाले. अ‍ॅज युज्वल रिया हॅझ गिवन हर बेस्ट. एव्हरीवन वॉझ इंप्रेस्ड विथ हर अ‍ॅन्ड विदिन नेक्स्ट ३० मिनीट्स वी क्लोज्ड द डील अ‍ॅन्ड वाक्ड अवे विथ अ परचेस ऑर्डर. क्लायंट आम्हाला, स्पेशली रियाला लंचसाठी खूप इनव्हाईट करत होता, पण काही तरी कारण सांगुन रिया मला घेउन तिथुन निघली.. मी गाडी काढली आणि आम्ही तिथुन निघालो.
" जेवायचं कूठे?" तीने विचारलं
" तु सांग! तसं पण मला भूक नाहीए आज." मी बोललो.
" तुला झालयं काय? सकाळ्पासुन बघतेय तु एकदम ट्रान्समध्ये आहेस. प्रेझेंटेशन्मध्येही तुझं लक्ष नव्हतं ! "
" अरे, खरच काही नाही. चल कुठे जेवुयात? हाव्ह अबाउट पिझ्झा?? " मला समोर पिझ्झा ह्ट दिसलं होतं.
" ओके. तसं पण बरेच दिवस झाले मी पिझ्झा नाही खाल्ला."
"ओके. चलो फिर. आज तुला माझ्याकडुन ट्रीट!"
" एनिथिंग स्पेशल टुडे?"
" नथिन्ग जस लाईक दॅट!! " आम्ही मस्त एक चिज पिझ्झा मागवला. खाता खाता मी रियाला सकाळच्या तारकेबद्द्ल सांगितलं. ती हसत होती. मध्येच तिने विचारले.
'' तुझी कुणी गर्लफ्रेंड आहे की नाही? " मी नकारार्थी मान हलवली.
" कसा रे तु असा? एक मुलगी पटवता नाही आली तुला अजुन?"
"कॉलेजमध्ये असताना होती गं एक. पण नंतर कय झालं कुणास ठावूक शी ब्रोक अप विथ मी!!"
" सो सॅड!! पण आपल्या ऑफीसमधली ती बंगालन, जाम फिदा आहे हा तुझ्यावर!!''
" कोण ती मोंजुलिका?? ??"
" काय रे, छान मुलगी आहे ती आणि तिला मंजुलिका का म्हणता तुम्ही? मंजीरी!! कीती छान नाव आहे तिचं! मग ही सकाळची आयटम कोण? "
" मला काय माहीत? चालता चालता आपटली आणि माझ्या ह्रुदयात खड्डा करुन गेली ! काय डोळे होते गं तीचे!!! आणि तीचे केस !!! असं वाटत होतं....
" बस्स्स्स!!! पुरे !! कौतुक !!! तुला काही लाज वैगरे आहे की नाही? "
" लाज? मी असं काय बोललो?"
"अरे डम्बो, कोणत्याही सुंदर मुलीसमोर दुसर्‍या मुलीची कधीही स्तुती करु नये. कळत की नाही तुला!!"
" सुंदर ना? मग तुला काय प्रॉब्लेम आहे? " मी चिडवत बोललो.
" दिवस भरलेत का रे तुझे?"
" सॉरी ब्युटीफुल लेडी! माय बॅड! ''
" दॅट्स बेटर !!" असं बोलुन ती माझ्याकडे बघुन हसु लागली. '' वेडा आहेस तु! एकदम वेडा !!"
"थँक्स !!"
" मग तुझं ब्लॉगचं लिखाण कसं चाललयं? बरेच दिवस काही नवीन वाचायला नाही मिळालं!"
"कसलं काय रे! मला काही सुचतच नाही. कामाच्या व्यापात वेळ मिळेल तर ना? "
" आज लिहिशिल ना मग, त्या तारकेबद्दल?"
" या.....आय्'ल ट्राय माय बेस्ट! तसं सकाळपासुन शब्द फिरत आहेत मनात बघु जमलं तर लिहिन."
'' लिही रे, तु खरचं खूप छान लिहितोस. "
" थेंक्स! लिहिन मी ! तसंपण तुझ्याशिवाय मला दुसरा कूणी वाचक नाहीए ! " २.०० वाजले होते. " तो बॅक टु मुंबई? "
" जाउया रे पुर्ण दिवस आहे. चल कुठे तरी भटकुन येवूया. नाही तर एवढ्या लवकर घरी जाउन काय करणार. मी गेले असते पण माझा नवरा रात्री १०.००च्या नंतर उगवतो. तु गेला असता पण तुझं तर लग्नही नाही झालंय, मग तु तरी जाउन काय करणार? थोडावेळ भटकुया आणि मग निघु ५-६ वाजता. क्या बोलता है? "
" जो हुकुम रानीसाँ, पण जाणार कूठे?"
" चल वाट मिळेल तिथे!!" आज या बयेला काय झालयं? मी मनातल्या मनात कूठे जायचं याचा विचार करत होतो. बिल पेड करुन आम्ही निघालो. निघताना रियाने बॉसला फोन केला. ऑर्डर मिळाल्याचं सांगितलं. आणि डायरेक्ट उद्या रिपोर्ट करु म्हणुन सांगितलं. नवर्‍यालाही फोन केला. काम संपायला ४-५ वाजतील. निघताना फोन करते असं सांगुन फोन ठेवला. मी तिच्या़कडे बघत होतो." बघतोस काय असा मख्खासारखा? तुझं लग्न झालं ना की कळेल तुला! "
" काय कळेल?"
" चल, समझके भी ना समझ ना बनो!" एक टपली मारत ती बोलली...आम्ही पुणे सोडलं. कूठे जायचं याचा विचार करत होतो. ३.३० - ४.०० वाजता आम्ही लोणावळ्याला पोह्चलो. इतक्यात मला सन सेट पॉईंट आठवला.
" सन सेट पॉईंट्ला जाउया? "
" तु नेशील तिथे!"
मी कार सन सेट पॉईंट्च्या दिशेने सोडली. २०-२५ मिनीटात आम्ही सन सेट पॉईंटवर पोचलो. सुर्यास्त व्हायला अजुन बराच वेळ होता. आम्ही तिथे गाडी पार्क केली आणि उतरलो. सुर्य अजुन तळपत होता. समोर अतिशय खोल दरी होती. डाव्याबाजुला दरीमध्येच लिंगाणा डोंगर उभा होता. त्याच्या डोक्यावर भगवा दिमाखात फडकत होता. नजर जाईल तिथे दुरवर डोंगर - दर्‍या आणि कुठलीतरी नदी संथ वाहताना दिसत होती. वाराही छान सुटला होता. वार्‍याने उड्णारे केस सावरत रिया ते दृष्य न्याहळत उभी होती. " काय छान स्पॉट आहे रे! "
" हे काही नाही जर तु पावसात येशील ना तेव्हा बघ! समोरच काहीच दिसत नाही. सगळीकडे हिरवळ आणि दाट धुकं असतं! गेस पावसात, यु आर हीअर विथ युर लव्ह! काय मजा येत असेल यार ! पावसात भिजुन चिंब होउन, एकमेकांच्या मिठीत सामावून जाण्यात! थरथरत्या स्पर्शांनी अंगावर काटा उभा राहील आणि एकमेकांच्या मिठीत आपण सारं जग विसरुन जातो.." मी बोलता बोलता थांबलो. रिया माझ्याकडे बघत उभी होती..मी स्वतःला आवरलं. "बोल ना थांबलास का? "
" काही नाही. मी असाच वेड्यासारखा बडबडत असतो. चल आपण फोटो काढुया!" आम्ही काही शॉट्स घेतले.रिया आज वेगळीच दिसत होती. आम्ही एकमेकांचे भरपुर शॉट्स घेतले. सुर्य एव्हाना पश्चिमेकडे कलत होता. आम्ही तिथे काठावर असलेल्या एका झाडाखाली बसलो होतो. बर्‍याच इकडच्या - तिकडच्या गप्पा मारल्या. आज रिया खूप बोलत होती. तिच्याविषयी, तिच्या नवर्‍याविषयी, तिच्या कॉलेजच्या आठवणी बरच काही. कोंडुन ठेवलेलं धरणाचे पाणी दरवाजे उघडल्यावर जसं ओसंडुन वाहतं तशी ती बोलत होती.मी शांतपणे ऐकत होतो.. ६.०० - ६.३० वाजले अस्तील सुर्य आता तांबडा होउन विझण्याचा तयारीत होता. मी फोटो घ्यायला उठणार इतक्यात रियाने माझा हाथ धरला. मी तिच्याकडे पाहिलं. " काय?"
" बस ना, कूठे चाललास? "
" अरे सन सेट होतोय. चल काही फोटो घेउया!"
" बसुनच घे ना! " " बरं म्हणुन मी तिच्या बाजुला बसलो. आणि बरेच फोटो काढले. आज सुर्य खूपच छान दिसत होता. मी डोळे भरुन तो सुर्यास्त पाहत होतो. गार वारा अंगावरुन अलगद वाहुन दरीत सांडत होता. आणि हळूहळू काळोख होत होता. मी अक्षरशः देहभान हरपून त्या सुर्यास्तात बुडालो होतो. थोड्यावेळाने मी ताळ्यावर आलो. पाहीलं तर रिया माझ्या खांद्यावर विसावली होती. मला थोडं ऑड वाटलं. मी तीला उठवलं. अचानक स्वप्नातुन उठावं त्याप्रमाने ती दडबडुन उठली. " सॉरी यार ... माझा थोडा डोळा लागला... ! "
"इट्स ओके.. बट यु मिस्ड द डॅम्न ब्युटीफुल सन सेट.!"
" चला तर मग निघुया? इट्स ७.०० नाव!"
" ओके. चल!" मी उठलो आणि तिचा हाथ धरुन तिलाही उठवलं.. तिथेच असलेल्या फेरिवाल्यांकडुन मस्त चहा मारला आणि गाडीच्या दिशेने चालु लागलो. चालता चालता रियाने माझा हात हातात घेतला.
" थँक्स फॉर सच ब्युटीफुल इव्हीनिंग!!!" मी फक्त हसलो.
" आज खूप बोलले ना रे मी! जाम पकवलं तुला!! "
" नाही यार! असं काही नाही. बरं वाटलं मला ऐकुन. मित्र असतात कशाला यार?. सो होप यु फील्स लाईट!"
" या, जस्ट लाईक फेदर!! " आणि दोघेही हसत हसत मुंबईच्या दिशेने निघालो........

क्रमशः