Monday, May 24, 2010

निशिगंध...२

दुसर्‍या दिवशी ऑफिसमध्ये आमच्या दोघांचं बरच कौतुक झालं. ऑर्डरही तशीच मिळाली होती. येणारा - जाणारा प्रत्येकजण आम्हा दोघांचं अभिनंदन करत होता..काही वेळाने रिया माझ्यापाशी आली.
" Congrats !! कसा आहेस?"
" Same to you!! मी मजेत,.. तु कशी आहेस??"
" I,m good!! चल आता अजुन कामं करायची आहेत. तसं आपलं या महिन्याचं टार्गेट तर पुर्ण झालंय... पण पुढच्या महिन्याची तयारी करायला हवी."
" या! हो !काही प्रॉस्पे़क्ट्स आहेत. मी फॉलो अप करायला सुरुवात करतो..."
" Ok. All the best !!! "
" Thanks ! "
असं म्हणुन मी कामाला सुरुवात केली. लॅपटॉप सुरु केला. पहिलं काम जी - मेलवर मेल्स चेक करणे. बाजुलाच ट्विटर लॉगइन केल. नेहमिच्या मित्रांच्या ट्विट्स वाचणे आणि रिट्विट करणे. मेल्स काही विशेष नव्हत्या.. रियाने ऑरकूट आणि एफबीवर काही स्क्रॅप टाकले होते.. मेघाने श्री बालाजीचा फोटो फॉर्वर्ड केला होता आणि २० जणांना फॉरवर्ड करा असं लिहिलं होत. तसं न केल्यास काय होईल तेही उदाहरणांसहीत लिहिल होतं. मी बालाजीला नमस्कार केला आणि पुढच्या कामाला लागलो..मराठीब्लॉगविश्व ओपन केलं.. काही नविन लेख, कविता, वाचायला मिळाल्या...चला...सकाळचा सहित्यिक नाश्ता झाला.. आता जी - टॉकवर लॉगिन केले' म्हणजे दिवसभर काम करता - करता मित्रांच्या सोबत टवाळक्या करायला मो़कळा. आता कामाला सुरुवात... आउटलुकमध्ये बॉसकडुन आणि कंपनीच्या अमेरिकेतल्या गोर्‍या साहेबाकडुन अभिनंदनपर मेल आलं होतं.. त्यासगळ्यांचे मन:पूर्वक आभार मानुन मी माझ्या कामाला आरंभ केला. खरं तर काम करायचा मुड नव्हता..जी टॉकवर रिया, मेघा, सिद्धु,समीर असे ऑनलाईन दिसत होते.. रियाच्या स्टेटस बदलला होता.. फिलिंग गुड !! काही क्लायंट्सना फोन करुन अपॉईंट्समेंट फिक्स्ड केल्या..आणि प्रपोझल बनवत बसलो..दुपारी २-३ च्या दरम्याने ममाचा फोन आला. " हाय मा, बोल."
" अरे, संध्याकाळी लवकर नीघ जरा."
" का गं? "
" अरे, नंदा मावशीकडे जायचयं, तीने बोलवलयं, आज तिच्या लग्नाचा वाढदिवस आहे, मग छोटीशी पार्टी आहे. मी, वैशु आणि पपा चाललोय, तु ऑफिसमधुन ये."
" ममा, तुम्ही जा ना, मला जाम कंठाळा येतो गं तिथे. मावशी सारखी पकवते गं."
" काही पकवत वैगरे नाही, तु यायचं म्हणजे यायचं. ओके?"
" ओके. चल बाय." म्हणुन मी परत कामाला सुरुवात केली. संध्याकाळी बॉसने मला आणि रियाला मिटिंगसाठी बोलावलं.. काही एक्सपेक्टेड प्रॉस्पे़क्टसवर चर्चा झाली. इतक्यात परत ममाचा फोन आला. मी ते कट केला.. असं दोन तीन वेळा झालं. रिया माझ्याकडे डोळे वटारुन बघत होती. मी ममाला कॉल बॅक करतो असं टेक्स्ट करुन परत मिटींगमध्ये शिरलो....मिटींग संपल्यावर मी निघायची तयारी करु लागलो. रिया आली. " काय? कुठे चाललाय? "
" अरे! मावशीकडे जायचयं. तिची वेडींग अ‍ॅनीवर्सरी आहे आज. गेलं पाहीजे नाही तर आमच्या मातोश्री!!!! " मी वाक्य पुर्ण करणार इतक्यात ममाचा परत फोन आला.
" अगं माझ्या आई निघतोय मी. सात - साडे सात वाजेपर्यंत पोहचेन."
" मग हे प्रेझेंटेशन??? " रिया.
" मी तयार करतो. तु काळजी करु नको. रात्री बनवेन."
" रात्री?? तु पार्टीवरुन येणार केव्हा आणि बनवणार केव्हा?? राहु दे. मीच तयार करते."
" So Sweet of you!!! "
" बाय दे वे, कूठे राहते तुझी मावशी? "
" नेरुळ. नवी मुंबई. "
" ओके. चल मी तुला ड्रॉप करते वाशी पर्यंत."
" अरे. नको. डोन्ट बॉदर. मी जाईन ट्रेनने."
" अरे आता लोकलला किती रश असेल. चल. मग वाशीवरुन जा तु."
" ओके. चल." आम्ही दोघे निघालो. ट्रॅफिक भयंकर होतं चेंबुरला पोहचेपर्यंत आम्हाला सात वाजले. परत ममाचा फोन.
" हा ममा. मी चेंबुरला पोहचलोय. खूप ट्रॅफिक आहे."
" अरे, पण तु बसने का येतोय? ट्रेनने इतक्यात पोहचला असतास."
" अगं, मी बसमध्ये नाहीए. रिया मॅमच्या कारने येतोय. त्या वाशीला राहतात ना. मग मला वाशीपर्यंत ड्रॉप करते म्हणाल्या. येतो मी लवकर." फोन ठेवून मी रियाकडे पाहीले. फक्त ओठांनीच सॉरी बोलुन ती हलकेच हसली. "इटस ओके." मी ही ओठांची हालचाल केली. ट्रॅफिकमधुन आम्ही हळूहळू पुढे सरकत होतो.
" मला तुझ्याशी काही बोलायचं होतं.."
" अं? काय? बोल ना? "
" काही नाही रे. सहजच... काल फार मज्जा आली ना? "
" हो!! "
" आपण परत जाउया तिथे? पण पावसात...."
" पावसात???? " पुढे शांतता.... कुणीच बोललं नाही.
" तु काही तरी बोलणार होतीस... ?"
" काही नाही रे.. असच....नंतर बोलू.... " पूढे हाय वे वरुन रियाने गाडी सुसाट सोडली. काही वेळात आम्ही वाशीला पोहचलो.
" मी सोडु तुला नेरूळला? "
" नको. यार. थँक्स. मी जाईन."
" शुअर?"
" या.. या... चल. थँक्स फॉर द लिफ्ट. उद्या भेटु ऑफिसमध्ये."
" ओके. बाय."
मी मावशीच्या घरी पोहचलो तेव्हा ८ वाजले होते. मम्मीने डोळे मोठ्ठे करुन माझ्याकडे पाहिलं. बरेच पाहुणे मंडळी जमले होते. समोरुन मावशी आणि अंकल आले. बघताच मावशी ने माझे गाल ओढले. ती नेहमी असंच करते. मी अजुनही लहान असल्यासारखे ती माझे गालगुच्चे घेत राहते. मी दोघांनाही विश केलं. ममाने मला बोलावलं.
" अरे जा. जरा फ्रेश होउन ये. आणि हो तो मी दुसरा शर्ट घेउन आलेय. तो घाल."
" शर्ट???? का? कशाला? ह्याला काय झालंय???"
" काही नाही रे. जा तु फ्रेश होउन ये.." ममा मावशीला काही तरी इशारे करत होती. तिकडे वैशुही खुद्खुदत होती. काय चाललयं ते कळत नव्हतं...मी फ्रेश होउन आणि शर्ट बदलुन आलो. ड्रींक्स आणि डीनरचा कार्यक्रम टेरेसवर जोरात सुरु होता. मी टेरेसवर गेलो.पपानी बोलावून घेतलं आणि काही नातेवाईकांशी ओळखी करुन दिल्या. मी एक पाईंट घेतला आणि टेरेसच्या एका कोपर्‍यात जाउन उभा राहीलो. संध्याकाळची वेळ.. समुद्राची खारी हवा अंगाला झोंबत होती.. पाम बीच रोडवरुन गाड्यांची ये - जा सुरु होती. ती कातरवेळ मी माझ्या बीअरसोबत एंजॉय करत उभा होतो. इतक्यात मावशीची मुलगी अनघा आली." हाय दादा, कसा आहेस'"
" ओह! चिकु?? मी ठीक. तु कशी आहेस? हाव'ज युर कॉलेज गोईन ऑन? "
" इट्स कूल!! अच्छा, ऐक ना तुला ममाने खाली बोलावलयं."
" ओके. चल येतो म्हणुन सांग."
" नाही. आत्ताच चल. मला तुला घेउन यायला सांगितलयं."
" अगं पण माझी बीअर तर संपु दे."
" ते सगळं नंतर. चल आत्ता. "
' ओके. ओके. चल"
आम्ही दोघं खाली गेलो. ममा आणि मावशी बसल्या होत्या. त्यांच्यासोबत अजुन एक बाई बसल्या होत्या. ममाने मला बसायला सांगितलं आणि त्या बाईंशी माझी ओळख करुन दिली. " हा माझा. मोठा मुलगा.. अ‍ॅड एजन्सीमध्ये मॅनेजर म्हणुन आहे." मी त्या बाईंना नमस्कार करायला वाकलो. " अरे, अरे, राहु दे.. सुखी रहा!!"
" तुमची मीरा कुठे दिसत नाहीए." ममाने त्या बाईंना विचारले.
"होती इथेच. चिकु, मीरा ताई कुठे आहे? जा तिला बोलव." मावशीने चिकुला सांगितले.
" अगं ती टेरेसवरच आहे."
एव्हाना हा प्रकार माझ्या लक्षात यायला लागला होता. ममाचं मला पार्टीला यायला फोर्स करण. दुसरा शर्ट घालायला सांगण. ओळख वैगरे... आयला!!! माझी वि़केट काढण्यासाठी ही सगळी फिल्डींग लावली होती तर... मी उठलो..
" ममा... जरा ये ना. मला तुझ्याशी बोलायचयं."
मी आणि ममा किचनमध्ये गेलो. " काय चाललयं हे?"
" कुठे काय? काही नाही!! अरे ती नंदाची मैत्रीण आहे ना तिला तुला बघायचं होतं."
" का? "
" का म्हणजे? असच.. ओळख अजुन काही नाही...."
" ओळख??? तिच्याशी कि तिच्या मुलीशी???"
" हे बघ, तु आता २७ वर्षांचा झालास. तुझ्या लग्नाचा विचार आम्हालाच करावा लागणार ना? "
" अगं पण इतकी घाई का? करु सावकाश"
" कधी म्हातारा झाल्यावर?? त्यात तुझी कूणी गर्लफ्रेंडही नाही. आम्हाला वाटलं होतं तुझं तुच जमवशील... पण कसलं काय? एक मुलगी नाही पटवता आली तुला?? आणि तसं पण आम्ही फक्त तुझी ओळख करुन देतोय.तुला तिच्या गळ्यात नाही बांधत आहोत. तु फक्त तिला भेट. बघा एकमेकांना. जमतयं का ते. नाहीतर लिव्ह इट....चल आता..."
नी मुकाट्याने ममाच्या मागुन बाहेर आलो. " मावशी!!!! मीरा ताई वर आहे टेरेसवर." चिकु ओरडली.
" जा. दादाला तिच्याकडे घेउन जा आणि ओळख करुन दे." त्या बाईंनी चिकुला सांगितलं.... चिकु मला टेरेसवर घेउन गेली. कोण कशी असेल कूणास ठाउक? मला राहुन राहुन ती तारका आठवत होती. चुकलं! ममाला सांगायला हवं होतं कि मी काल एका मुलीच्या प्रेमात पडलोय. अजुन थोडा वेळ मिळाला असता तर तिला पटवुन दाखवलं असतं. नंतर विचार केला जाउ दे तिकडे, असं धक्का लागुन किंवा आपटुन प्रेम फक्त चित्रपटांमध्येच होतं..एक मुलगी जिथे थोड्यावेळापूर्वी मी उभा होतो तिथे उभी होती. लेमन कलरची साडी. लांब सोडलेले केस.. चिकुने मला तिच्याकडे जायला सांगितलं. " तु चल ना सोबत."
" नाही दादा. तुच जा. मी जाते माझे काही फ्रेंड्स आलेत." असं बोलुन ती पळाली..मी धीर करुन तिच्याकदे गेलो आणि तिच्या मागे उभा राहीलो..
" excuse Me! " ती मुलगी वळली.. आणि मला धक्काच बसला.....
" य्य्यु ?????? " आम्हा दोघांच्या तोंडुन एकाच वेळी प्रश्न निघाला........पुढे काय बोलावे ते दोघांनाही सुचत नव्हते.. आम्ही फक्त एकमेकांकडे बघुन, न बघुन हसत होतो... मग मीच सुरुवात केली." काय योगायोग आहे नाही? "
"अं?? हो ना!! बाय द वे, कालच्यासाठी पुन्हा एकदा थँक्स...."
" इट्स ओके.तुम्ही काय करता?"
" मी. मेहता शिपिंग्समधे असिस्टंट मॅनेजर आहे. आपण काय करता? "
" मी एका अ‍ॅड एजन्सीमधे आहे."
" ओके. ग्रेट." पुन्हा काहीवेळ शांतता पसरली... समुद्राच्या वार्‍याने तिचे केस उडत होते आणि एका हाताने ती ते सावरत होती......

क्रमशः

Saturday, May 1, 2010

निशिगंध



असा कसा मी तिच्या प्रेमात पडलो? मला कळलेच नाही. वार्‍याच्या एका झोताबरोबर ती माझ्यावर येवून धडकली. तीचे मो़कळे केस माझ्या चेहर्‍यावरुन हलकेच तरळून गेले. तिचा तोल जाणार इतक्यात मी तिला अलगद झेलुन घेतले. भांबावून तिने माझ्या गळ्याभोवती दोन्ही हात गुंफले. तिच्या डोळ्यांशिवाय मला अजुन काही दिसत नव्हते. तिचा चेहरा अगदी माझ्या चेहर्‍याच्या जवळ! तिचे घाबरलेले श्वास माझ्या चेहर्‍यावर आदळत होते.पापण्यांची होणारी चलबिचल माझ्या पापण्यांनाही वेड लावत होती. जणु आकाशातुन एखादे नक्षत्रच माझ्या ओंजळीत येवून विसावले होते. कोणतं नाव देवू मी तिला? मी एकटक तिच्या त्या घाबरलेल्या चेहर्‍याकडे बघत होतो. अचानक तिच्या ओठांची हालचाल झाली.

''सॉ........री......!!!... अ‍ॅअ‍ॅअ‍ॅअ‍ॅअ‍ॅ......म्म्म्म्म रीली..... सॉरी!!!'' माझ्या गळयाभोवती गुंफलेले तिचे हात अजुनच घट्ट झाले आणि ती सावरुन उभी राहीली.मी भानावर आलो।
'' इट्स ओके''
" सॉरी हा... माझं लक्षच नव्हतं..."
' अरे! नो प्रोब्लेम, इट्स ओके....'
' थँक्स... !!!" एक लार्ज स्माईल आणि मी खल्लास!! माझा खातमा!! क्लीन बोल्ड !!!


ती वळली आणि बस स्टॉपच्या दिशेने चालु लागली. मी तिला बघत उभा. तिची बस आली, ती बसमध्ये चढली, बस माझ्या समोरुन गेली.. ती उभी होती. जाता जाता पुन्हा एक एक्स्ट्रा लार्ज स्माईल आणि हाताने बायचा इशारा, माझाही हात अलगद वर गेला चार बोटे थरथरली! बस नजरेआड होईपर्यंत मी तिथेच उभा!! इतक्यात पुन्हा एक धडक लागली. " दिखता नहीं क्या? रस्ते में खडा है, येडे जैसा! तुमको नहीं चढना है तो बाजुमें खडा रहो!!"
मी वळलो एक जाडी बाई माझ्यावर ओरडत होती. मी बाजुला झाली आणि बसची वाट पाहु लागलो. पण काही केल्या ती माझ्या मनातुन जाईना. काय क्षण होता !! वॉव!! हेवन!!
" भाईसाब आपका मोबाईल बज रहा है!!" बाजुला असलेल्या एका व्यक्तीने मला ताळ्यावर आणलं.
डॅम्न!!! रिया !! " या रिया?."
" व्हेर आर यु?"
" ऑन माय वे टु ऑफीस, जस्ट वेटींन फॉर बस!"
" व्हेर एक्झॅक्टली इज दॅट? आय'ल पिक यु अप"
" नो इट्स ओके. आय विल रिच ऑन टाईम, यु प्लिज डोन्ट बॉदर!"
" सी! वी हॅव टु गो टु पुने टुडे. द क्लायंट हु सपोझ टू विझिट अवर ऑफीस हॅझ कॅन्सल्ड हीज प्लॅन अ‍ॅन्ड आस्क्ड उस टु विझिट हिज पुने ऑफिस. आय होप दा प्रेझेंटेशन इज रेडी विथ यु.!!'
" या...या इट्स रेडी विथ मी! अ‍ॅम राइट नाव अ‍ॅट फाईव्ह गार्डन बस स्टॉप यु कॅन पिक मी अप फ्रॉम देअर!"
"ओके. जस्ट वेट! आय्'ल बी देअर विदीन १५-२० मिनिट्स."
" ओके मॅम."
चला आज पिकनिक!! तसं पण मंडेला ऑफीसला जायला इतका वैताग येतो.. बर झालं! !! असा विचार करत मी कानाला आय - पॉड लटकवला आणि पुन्हा त्या तारकेच्या ( अरे! आत्ता काही वेळापुर्वी माझ्या ओंजळीत पडली होती ना, ती ! ) आठवणीत हरवून गेलो. " बेबी व्हेन यु गॉन, आय रिअलाईज्ड अ‍ॅम इन लव्ह, डेज गो ऑन न ऑन अ‍ॅन्ड नाईट्स जस सीम्स सो लाँग...." गाणं ऐकत मी येणार्‍या - जाणार्‍या बसेसकडे बघतोय आणि मला तीच दिसतेय. लार्ज स्माईल...... काही वेळाने समोरुन रियाची सँट्रो येताना दिसली. मी आय - पॉड काढला आणि तिच्या गाडीच्या दिशेने चालु लागलो. गाडी माझ्याबाजुला येवून थांबली.मी दरवाजा उघडला. रिया ड्राईव्ह करत होती. लिवाईसची लो वेस्ट जीन्स, आणि ब्लॅक टी - शर्ट. गळ्यात एक कसली तरी फॅशनेबल माळ आणि त्यात लपलेलं अगदी छोटंसं मंगळ्सुत्र.! आज एकदम हॉट दिसत होती. तशी ती नेहमीच दिसते. ऑफीसमधले सारेजण तिची एक झलक घेण्यासाठी मरतात. बॉस तर या ना त्या कारणाने तिच्या अवतीभोवती घुटमळत असतो. पण रिया एकदम कमिटेड! टु हर वर्क्स अँड हर लाईफ...
" गुड मॉर्निंग !"
" गुड मॉर्निंग!!" मी माझी बॅग मागच्या सिटवर ठेवली आणि आम्ही दोघेही पूण्याच्या दिशेने निघालो. दोघेही काहिच बोलत नव्हतो. रिया शांतपणे ड्राईव्ह करत होती. आणि मी असाच इकडे तिकडे बघत तिला आठवत होतो.
" बरं झालं आज ऑफिसला नाही चाललोय ते."
' का रे?'
" काही नाही. अ‍ॅज युजवल, मंडे इज लेझी डे ! मला खरच कंठाळा येतो मंडेला ऑफीसला जायला."
'' तुला आजकाल बर्‍याच गोष्टींचा कंठाळा येतोय."
'' तसं नाही पण,.... जाऊ देत....फरगेट इट..!"
" काय रे ? रागावलास??"
" नाही रे ! नो ! " बोलता बोलता गाडी रियाने चेंबुर हाय वेच्या पेट्रोल पंपकडे वळवली. गाडीत पेट्रोल भरायला सांगुन तिथेच असलेल्या मॅक डीमधुन फ्रेंच फ्राईज आणि आईस टी घेउन आली. ती जेव्हा खायला घेउन येते तेव्हा पुढे गाडी मला ड्राईव्ह करायचे असते. मी गाडीचा ताबा घेतला. ती माझ्या बाजुच्या सीट्वर येवून बसली.
" तु खाणार?"
" नाही, मी ब्रेकफास्ट करुन आलोय आणि तसं आज जरा जास्तच खाल्लंय. !"
" ओके."
पेट्रोल भरुन झाल्यावर आम्ही तिथुन निघलो. सकाळ्च्यावेळी ट्रॅफिक नव्हतं. मी गाडी सुसाट सोडली. काही वेळाने रियाचा फोन वाजला. कदाचित तिच्या नवर्‍याचा असावा. बोलताना थोडी टेन्स्ड वाटत होती. मध्येच आवाज चढुन बोलत होती. मी तिच्याकडे लक्ष न देता ड्राईव्ह करत होतो. आम्ही पुण्याला पोचलो तेव्हा ११.०० वाजले होते. गाडी पार्क करुन क्लायंट्च्या ऑफीसमध्ये गेलो. अर्धा तास वाट पाहिल्यावर कॉन्फरन्स रुममध्ये प्रेझेंटेशन सुरु झाले. अ‍ॅज युज्वल रिया हॅझ गिवन हर बेस्ट. एव्हरीवन वॉझ इंप्रेस्ड विथ हर अ‍ॅन्ड विदिन नेक्स्ट ३० मिनीट्स वी क्लोज्ड द डील अ‍ॅन्ड वाक्ड अवे विथ अ परचेस ऑर्डर. क्लायंट आम्हाला, स्पेशली रियाला लंचसाठी खूप इनव्हाईट करत होता, पण काही तरी कारण सांगुन रिया मला घेउन तिथुन निघली.. मी गाडी काढली आणि आम्ही तिथुन निघालो.
" जेवायचं कूठे?" तीने विचारलं
" तु सांग! तसं पण मला भूक नाहीए आज." मी बोललो.
" तुला झालयं काय? सकाळ्पासुन बघतेय तु एकदम ट्रान्समध्ये आहेस. प्रेझेंटेशन्मध्येही तुझं लक्ष नव्हतं ! "
" अरे, खरच काही नाही. चल कुठे जेवुयात? हाव्ह अबाउट पिझ्झा?? " मला समोर पिझ्झा ह्ट दिसलं होतं.
" ओके. तसं पण बरेच दिवस झाले मी पिझ्झा नाही खाल्ला."
"ओके. चलो फिर. आज तुला माझ्याकडुन ट्रीट!"
" एनिथिंग स्पेशल टुडे?"
" नथिन्ग जस लाईक दॅट!! " आम्ही मस्त एक चिज पिझ्झा मागवला. खाता खाता मी रियाला सकाळच्या तारकेबद्द्ल सांगितलं. ती हसत होती. मध्येच तिने विचारले.
'' तुझी कुणी गर्लफ्रेंड आहे की नाही? " मी नकारार्थी मान हलवली.
" कसा रे तु असा? एक मुलगी पटवता नाही आली तुला अजुन?"
"कॉलेजमध्ये असताना होती गं एक. पण नंतर कय झालं कुणास ठावूक शी ब्रोक अप विथ मी!!"
" सो सॅड!! पण आपल्या ऑफीसमधली ती बंगालन, जाम फिदा आहे हा तुझ्यावर!!''
" कोण ती मोंजुलिका?? ??"
" काय रे, छान मुलगी आहे ती आणि तिला मंजुलिका का म्हणता तुम्ही? मंजीरी!! कीती छान नाव आहे तिचं! मग ही सकाळची आयटम कोण? "
" मला काय माहीत? चालता चालता आपटली आणि माझ्या ह्रुदयात खड्डा करुन गेली ! काय डोळे होते गं तीचे!!! आणि तीचे केस !!! असं वाटत होतं....
" बस्स्स्स!!! पुरे !! कौतुक !!! तुला काही लाज वैगरे आहे की नाही? "
" लाज? मी असं काय बोललो?"
"अरे डम्बो, कोणत्याही सुंदर मुलीसमोर दुसर्‍या मुलीची कधीही स्तुती करु नये. कळत की नाही तुला!!"
" सुंदर ना? मग तुला काय प्रॉब्लेम आहे? " मी चिडवत बोललो.
" दिवस भरलेत का रे तुझे?"
" सॉरी ब्युटीफुल लेडी! माय बॅड! ''
" दॅट्स बेटर !!" असं बोलुन ती माझ्याकडे बघुन हसु लागली. '' वेडा आहेस तु! एकदम वेडा !!"
"थँक्स !!"
" मग तुझं ब्लॉगचं लिखाण कसं चाललयं? बरेच दिवस काही नवीन वाचायला नाही मिळालं!"
"कसलं काय रे! मला काही सुचतच नाही. कामाच्या व्यापात वेळ मिळेल तर ना? "
" आज लिहिशिल ना मग, त्या तारकेबद्दल?"
" या.....आय्'ल ट्राय माय बेस्ट! तसं सकाळपासुन शब्द फिरत आहेत मनात बघु जमलं तर लिहिन."
'' लिही रे, तु खरचं खूप छान लिहितोस. "
" थेंक्स! लिहिन मी ! तसंपण तुझ्याशिवाय मला दुसरा कूणी वाचक नाहीए ! " २.०० वाजले होते. " तो बॅक टु मुंबई? "
" जाउया रे पुर्ण दिवस आहे. चल कुठे तरी भटकुन येवूया. नाही तर एवढ्या लवकर घरी जाउन काय करणार. मी गेले असते पण माझा नवरा रात्री १०.००च्या नंतर उगवतो. तु गेला असता पण तुझं तर लग्नही नाही झालंय, मग तु तरी जाउन काय करणार? थोडावेळ भटकुया आणि मग निघु ५-६ वाजता. क्या बोलता है? "
" जो हुकुम रानीसाँ, पण जाणार कूठे?"
" चल वाट मिळेल तिथे!!" आज या बयेला काय झालयं? मी मनातल्या मनात कूठे जायचं याचा विचार करत होतो. बिल पेड करुन आम्ही निघालो. निघताना रियाने बॉसला फोन केला. ऑर्डर मिळाल्याचं सांगितलं. आणि डायरेक्ट उद्या रिपोर्ट करु म्हणुन सांगितलं. नवर्‍यालाही फोन केला. काम संपायला ४-५ वाजतील. निघताना फोन करते असं सांगुन फोन ठेवला. मी तिच्या़कडे बघत होतो." बघतोस काय असा मख्खासारखा? तुझं लग्न झालं ना की कळेल तुला! "
" काय कळेल?"
" चल, समझके भी ना समझ ना बनो!" एक टपली मारत ती बोलली...आम्ही पुणे सोडलं. कूठे जायचं याचा विचार करत होतो. ३.३० - ४.०० वाजता आम्ही लोणावळ्याला पोह्चलो. इतक्यात मला सन सेट पॉईंट आठवला.
" सन सेट पॉईंट्ला जाउया? "
" तु नेशील तिथे!"
मी कार सन सेट पॉईंट्च्या दिशेने सोडली. २०-२५ मिनीटात आम्ही सन सेट पॉईंटवर पोचलो. सुर्यास्त व्हायला अजुन बराच वेळ होता. आम्ही तिथे गाडी पार्क केली आणि उतरलो. सुर्य अजुन तळपत होता. समोर अतिशय खोल दरी होती. डाव्याबाजुला दरीमध्येच लिंगाणा डोंगर उभा होता. त्याच्या डोक्यावर भगवा दिमाखात फडकत होता. नजर जाईल तिथे दुरवर डोंगर - दर्‍या आणि कुठलीतरी नदी संथ वाहताना दिसत होती. वाराही छान सुटला होता. वार्‍याने उड्णारे केस सावरत रिया ते दृष्य न्याहळत उभी होती. " काय छान स्पॉट आहे रे! "
" हे काही नाही जर तु पावसात येशील ना तेव्हा बघ! समोरच काहीच दिसत नाही. सगळीकडे हिरवळ आणि दाट धुकं असतं! गेस पावसात, यु आर हीअर विथ युर लव्ह! काय मजा येत असेल यार ! पावसात भिजुन चिंब होउन, एकमेकांच्या मिठीत सामावून जाण्यात! थरथरत्या स्पर्शांनी अंगावर काटा उभा राहील आणि एकमेकांच्या मिठीत आपण सारं जग विसरुन जातो.." मी बोलता बोलता थांबलो. रिया माझ्याकडे बघत उभी होती..मी स्वतःला आवरलं. "बोल ना थांबलास का? "
" काही नाही. मी असाच वेड्यासारखा बडबडत असतो. चल आपण फोटो काढुया!" आम्ही काही शॉट्स घेतले.रिया आज वेगळीच दिसत होती. आम्ही एकमेकांचे भरपुर शॉट्स घेतले. सुर्य एव्हाना पश्चिमेकडे कलत होता. आम्ही तिथे काठावर असलेल्या एका झाडाखाली बसलो होतो. बर्‍याच इकडच्या - तिकडच्या गप्पा मारल्या. आज रिया खूप बोलत होती. तिच्याविषयी, तिच्या नवर्‍याविषयी, तिच्या कॉलेजच्या आठवणी बरच काही. कोंडुन ठेवलेलं धरणाचे पाणी दरवाजे उघडल्यावर जसं ओसंडुन वाहतं तशी ती बोलत होती.मी शांतपणे ऐकत होतो.. ६.०० - ६.३० वाजले अस्तील सुर्य आता तांबडा होउन विझण्याचा तयारीत होता. मी फोटो घ्यायला उठणार इतक्यात रियाने माझा हाथ धरला. मी तिच्याकडे पाहिलं. " काय?"
" बस ना, कूठे चाललास? "
" अरे सन सेट होतोय. चल काही फोटो घेउया!"
" बसुनच घे ना! " " बरं म्हणुन मी तिच्या बाजुला बसलो. आणि बरेच फोटो काढले. आज सुर्य खूपच छान दिसत होता. मी डोळे भरुन तो सुर्यास्त पाहत होतो. गार वारा अंगावरुन अलगद वाहुन दरीत सांडत होता. आणि हळूहळू काळोख होत होता. मी अक्षरशः देहभान हरपून त्या सुर्यास्तात बुडालो होतो. थोड्यावेळाने मी ताळ्यावर आलो. पाहीलं तर रिया माझ्या खांद्यावर विसावली होती. मला थोडं ऑड वाटलं. मी तीला उठवलं. अचानक स्वप्नातुन उठावं त्याप्रमाने ती दडबडुन उठली. " सॉरी यार ... माझा थोडा डोळा लागला... ! "
"इट्स ओके.. बट यु मिस्ड द डॅम्न ब्युटीफुल सन सेट.!"
" चला तर मग निघुया? इट्स ७.०० नाव!"
" ओके. चल!" मी उठलो आणि तिचा हाथ धरुन तिलाही उठवलं.. तिथेच असलेल्या फेरिवाल्यांकडुन मस्त चहा मारला आणि गाडीच्या दिशेने चालु लागलो. चालता चालता रियाने माझा हात हातात घेतला.
" थँक्स फॉर सच ब्युटीफुल इव्हीनिंग!!!" मी फक्त हसलो.
" आज खूप बोलले ना रे मी! जाम पकवलं तुला!! "
" नाही यार! असं काही नाही. बरं वाटलं मला ऐकुन. मित्र असतात कशाला यार?. सो होप यु फील्स लाईट!"
" या, जस्ट लाईक फेदर!! " आणि दोघेही हसत हसत मुंबईच्या दिशेने निघालो........

क्रमशः